اکثر تولیدکنندگان آرزو دارند صاحب یک برند لوکس و گران قیمت باشند و همه‌ی مصرف‌کنندگان هم علاقه‌مند به استفاده از محصولاتی با برند‌های لوکس هستند. اما سوال اینجاست که یک برند لوکس چه ویژگی‌هایی دارد و آیا با بالابردن قیمت یک محصول می‌توان محصول را درطبقه‌ی لوکس قرار داد؟
در حقیقت اگر شما جزء افرادی هستید که تصور می‌کنید تنها با بالابردن قیمت نهایی محصول و گرانتر عرضه‌کردن محصول نسبت به رقبا میتوانید ادعا کنید که صاحب یک برند لوکس هستید جالب است بدانید که شما صاحب یک برند گران‌فروش هستید و این مسئله می‌تواند در طی زمان برای کسب و کار شما خطرآفرین باشد چون مخاطب بعداز پرداخت هزینه‌ی بالاتر از معمول انتظار دریافت خدمات متمایز را دارد و وقتی با یک محصول عادی روبه‌رو می‌شود میزان نارضایتی افزایش می‌یابد. همچنین شما در موقعیت‌های مختلف مجبور هستید از قیمت خود بکاهید و تخفیفات عجیب و غریب برروی محصولاتتان لحاظ کنید. پس اینکه شما درصد نامتعارفی از سود را روی محصولتان لحاظ کنید باعث لوکس شدن برند شما نخواهد شد.
اگر شما در کنار محصولی یا خدماتی که ارائه می‌کنید امتیازات دیگری هم درنظر گرفته باشید تا رضایت مشتریان خود را افزایش دهید، درواقع شما صاحب یک برند پریمیوم هستید. مثلا هتلی که به ازای دریافت هزینه‌ی بالاتر، درکنار خدمات هتل و صبحانه‌ی رایگان، وعده‌ی ناهار و شام و امکان استفاده از استخر و برخی تورهای تفریحی شهر را هم به رایگان ارائه می‌دهد، در دسته‌ی پریمیوم قرار می‌گیرد و نمی‌توانیم بگوییم که گران فروش است. یا در بیزنس پوشاک، کسب و کاری که امکان سفارش لباس با سایز شخصی و تغییر برخی آیتم‌ها (کاستومایز کردن) و ضمانت بی‌قید و شرط مرجوعی و امکاناتی از این قبیل را به مشتریان خود ارائه می‌دهد هم دراین دسته قرار می‌گیرد. پس در برند پریمیوم شما باید درازای هزینه‌ی بالاتر خدمات ویژه‌تری به مشتریان خود ارائه دهید.
اما درمورد محصول لوکس شرایط کاملاً متفاوت است. دریک محصول لوکس بحث قیمت متناسب با کارکرد مطرح نیست و مثلا نمی‌توان گفت من یک ساعت لوکس می‌خرم برای اینکه زمان را بهتر و دقیق‌تر نشان می‌دهد. پس ذات کالای لوکس غیر ضروری بودن آن است.
دومین ویژگی یک کالای لوکس در دسترس نبودن آن است؛ همانطور که صاحب یک برند معمولی یا پریمیوم رویای این را دارد که در تمام شهرهای دنیا شعب متعددی داشته باشد، صاحب یک برند لوکس علیرغم داشتن امکانات و سرمایه‌ی لازم، ترجیح می‌دهد که درمورد نمایندگی‌ها و شعب خود با حساسیت بالایی تصمیم‌گیری کند، چون بزرگ شدن دایره‌ی مصرف‌کنندگان در یک برند لوکس یک مسئله‌ی منفی است. مثلا درجمله‌ای منسوب به مدیر شرکت پورشه اینطور گفته شده‌است که وقتی در یک کوچه دو عدد پورشه می‌بینم احساس نگرانی می‌کنم.
نکته‌ی سومی که درمورد محصولات لوکس وجود دارد، ماندگاری این محصولات است. یعنی کسی که از کالای لوکس استفاده می‌کند خیلی به دنبال عوض کردن و تنوع در محصول نیست و قصد استفاده‌ی طولانی مدت از آن محصول را دارد. مثل مثال معروف موبایل آیفون و ورتو که مصرف‌کننده‌ی موبایل آیفون به محض رونمایی از مدل جدید این موبایل به دنبال تعویض آن است اما مصرف‌کننده‌ی ورتو قصد ندارد به سرعت موبایل خود را با مدل بعدی تعویض کند؛ پس آیفون یک محصول پریمیوم و ورتو یک محصول لوکس است.
ویژگی بعدی محصول لوکس این است که متناسب با سلیقه‌ی مشتری عمل نمی‌کند بلکه سلیقه‌ی خود را به مخاطب القا می‌کند و مشتری از بین انتخاب‌های محدودی که دارد یک مدل را انتخاب می‌کند. مثلا شما در فروشگاه گوچی انتخاب‌های زیادی برای خرید یک کیف ندارید و تنها از بین تعداد محدودی کیف باید یک عدد را انتخاب کنید. علت این مسئله این‌است که برند‌های لوکس با گذر زمان دچار تغییرات زیادی نمی‌شوند و محصولات آنها باید به نوعی باشد که مشتریان بتوانند در گذر زمان از آنها استفاده کنند.
با سه تعریف گران‌فروشی، پریمیوم و لوکس آشنا شدیم. درصورتی که برای طبقه‌بندی محصولات و خدمات، یا تعیین رویکرد بیزنسی خود به اطلاعات بیشتری نیاز دارید، میتوانید از خدمات مشاوره‌ی تخصصی مجموعه استفاده نمایید.
زهرا فراهانیفرد